Во денови кога ќе сфатиш реално со какви луѓе живееш тука, не да се иселиш ти доаѓа без пакување, во секунда да побегнеш без да се свртиш назад.

Боже Господе какви себични, пасивни, несвесни а еден дел и многу неспособни и глупави а во исто време арогантни луѓе чекорат по ова парче земја.

На сите кои се уште тука и кои покрај се, уште се’ обидуваат да сменат нешто на добро, треба да им се даде орден за нескршлив оптимизам кој се граничи со психичко пореметување.
Оти реално тука кој не полуди тој стварно не е нормален.