Семејното насилство во државава од институциите се третира како “остави ги, нивна работа; што сакаат нека прават”.

Притоа, сосема небитен им е фактот дека таму улогите најчесто се делат на: насилник (најчесто мажи) и жртви (најчесто жени и деца).

Во моментот кога оставаме насилникот на жртвите да им прави што сака (оти си се дома), тогаш стануваме соучесници на насилникот или ние стануваме насилници!

Со овој однос, всушност, нашите институции, нашата полиција, нашите судии, нашата држава СЕ НАСИЛНИЦИТЕ!
Стоп на насилството и казни за насилниците!
Доста веќе страдаат жртвите!