Има еден потценувачки феномен, као ние не сме запад, заостанати. Немаме Шекспир, ни палати, ни дворци. И нема, немаат ни Африка, нема ни пола свет за да може некаде да има и Шекспир и палати и дворци и култура некаде мораше да се плаќа таа лагодност со крв.

Новите Шекспири ќе се раѓаат онаму каде што некогаш течело крв, кај што болело. Никогаш нема да е то западно од Берлин. Западот не е никакво мерило за нешто добро и квалитетно.