Веќе два месеца, украинските маринци водат напад преку реката Днепар во јужниот регион Херсон, со цел да ја одземат територијата од руските трупи. Операцијата е последен обид на Украина да ја пробие руската одбрана на југ и да го сврти бранот на војната во контраофанзива, која беше оценета како неуспешна.

Војниците и маринците кои учествуваа во преминот на реката ја опишаа офанзивата за „Њујорк Тајмс“ како брутална и залудна. Тие тврдат дека многу војници загинале уште пред да стигнат на другата страна на брегот.

Шест војници интервјуирани од „Њујорк Тајмс“ ја опишаа бруталната борба. Тие побараа анонимност од безбедносни причини, додека нивните команданти одбија да им дозволат на новинарите да ги посетат воените единици во регионот Херсон.

„Ноќта седевме во водата, гранати паѓаа насекаде околу нас“, вели маринецот. „Другарите умираа пред мои очи“, додава тој.

Неколку војници и маринци им рекле на новинарите дека се загрижени поради големите жртви и преоптимистичките изјави на официјалните лица за напредокот на офанзивата. Генералштабот на вооружените сили на Украина соопшти дека не може да ги коментира обвинувањата на војниците, но ќе одговори во догледно време.

Некои од најжестоките борби се водат во близина на селото Кринки, на источниот брег, на околу 30 километри возводно од градот Херсон, каде што украинските војници окупираа тесен појас од куќите на рибарите. Тоа е единственото место каде што успеаја да воспостават упориште. Снимките со беспилотни летала во живо од областа, видени од „Њујорк Тајмс“, ги потврдија изјавите на војниците за тешките руски воздушни напади, кои го претворија брегот на реката во маса од кал и скршени дрвја.

„Газиме по телата на нашите соборци“

Новите трупи кои пристигнуваат на источниот брег мора да ги прегазат телата на војниците кои лежат во калта, рече Олексиј, искусен војник кој се бореше во Кринкија во октомври и од тогаш неколкупати ја премина реката за да помогне во евакуацијата на ранетите.

Некои од загинатите маринци лежат таму дури два месеци бидејќи единиците не можат да ги извлечат телата на починатите поради силно гранатирање, рече Володимир, заменик командант.

„Ситуацијата на левиот брег е многу тешка“, рече Володимир. „Оние кои се борат таму се херои, луѓе со голема волја“, додава тој.

„Ова е самоубиствена мисија“

Со запирање на контраофанзивата на Украина, а САД и Европската унија покажуваат знаци на замор, офанзивата преку реката внимателно се следи. Украинците се надеваат дека можат да направат пробив доволно длабок за да ги загрозат рутите за снабдување на Русија и нејзините позиции на југ. Таа задача ја доби Поморскиот пешадиски корпус.

Од почетокот на војната, украинските власти се обидоа да одржат позитивен наратив за акциите на контраофанзивата. Бројот на жртвите не беше соопштен, ниту пак деталите за неуспесите што ги претрпеа украинските војници. Во случајот со реките Днепар, претседателот Володимир Зеленски и други официјални лица неодамна сугерираа дека маринците стекнале упориште на источниот брег. Министерството за надворешни работи минатиот месец објави соопштение во кое тврди дека има воспоставено неколку упоришта. Но, маринците и војниците кои беа таму велат дека овие извештаи не се точни.

„Нема позиции. Не постои такво нешто како набљудувачка станица или позиција“, рече Олексеј. „Таму е невозможно да се зацврсти. Невозможно е да се премести опрема таму. Тоа не е ниту борба за опстанок“, додаде тој. „Тоа е самоубиствена мисија.

Олексиј вели дека лошата подготовка и логистика на украинските команданти го уништиле неговиот баталјон. Ранетите луѓе останаа зад себе поради недостаток на чамци, рече тој, а бруталните услови го деградираа моралот кај војниците.

„Луѓето кои завршуваат таму не се ментално подготвени“, додаде тој.

„Тие дури и не разбираат каде одат. Командантите кои ги испраќаат во битка не им кажуваат ништо. Никогаш не сум видел вакво нешто во Бахмут или Соледар“, рече тој, мислејќи на двете најинтензивни битки на источниот фронт. „Тоа е толку бесмислено“, додава тој.

„Русија е исплашена“

Градот Херсон постојано е под руски напади. „Генерално, ние сме на ловечка должност“, рече Јевхен Карас, заменик командант на 14-от посебен полк, кој беше во посета на една од неговите единици кои управуваат со беспилотни летала. „Главен приоритет е руската артилерија и одбраната на нашите операции“, рече Карас.

Маринците страдаат, рече Карас, но украинските напади ги вознемирија руските команданти, кои вратија единица од фронтот во Запорожје за да ја зајакнат одбраната.

„Тие многу се плашат дека Украина ќе ја зголеми својата територија овој месец, или во пролет или лето“, рече тој.

Беспилотните летала се покажаа како клучни во оваа битка бидејќи се поевтини и попрецизни од скапите артилериски гранати, кои стануваат се поретки, рече командантот на единицата Џмил.

„Не си мртов, но не се чувствуваш жив“

Маринецот Максим, кој се опоравува во болница откако беше ранет во Кринки, вели дека руските воздушни напади и тенковски, артилериски и минофрлачки оган се толку интензивни што неговата воена единица не можела да се помести од подрумот во кој се сокриле кога пристигнале на бојното поле.

Кога тројца мажи беа убиени во воздушен напад, на водот му беше наредено да се евакуира. Повлекувањето се претвори во хаос и катастрофа. Војниците се упатиле кон брегот на реката во мракот, а по пристигнувањето им било кажано дека ќе треба да чекаат три часа за чамците да ги земат.

„Тоа беше мочуриште, целото во кратери полни со вода“, рече Максим.

„Немавме друг избор освен да се обидеме да копаме што е можно подлабоко. Тогаш сите веќе беа ранети“, рече тој. Дојде чамец и ги однесе најтешко повредените.

Додека чекаа уште чамци, руските авиони го бомбардираа брегот на реката со масивни експлозиви од половина тон што направија големи дупки во земјата. Дошол друг чамец и однел уште петмина ранети. Максим морал да чека уште 40 минути за следниот брод.

„Левиот брег беше како чистилиште“, рече тој.

„Сè уште не сте мртов, но не се чувствувате живи“, додаде тој.

Од 10. мажи во неговиот вод, половината биле мртви или исчезнати.

„Никој не избега неповреден“, вели тој.