Високиот член на политбирото на Хамас, Муса Абу Марзук, тврди дека Хамас „ги почитува сите меѓународни и морални закони“, но ништо што тој би можел да каже нема да биде оправдување. Тој на 10 октомври, еден час разговараше со новинарот на „Економист“ во незабележителна зграда во Доха, главниот град на Катар. Три дена претходно, палестинска исламистичка група го изврши најлошиот напад во историјата на Израел.

Во интервјуто, тој кажува три важни работи.

Првата работа е речиси целосната неподготвеност да се признае дека Хамас убил невини цивили. Хамас, вели Марзук, „ги почитува сите меѓународни и морални закони“, а нивната главна цел беа „воените цели“.

Но, приказните што се појавија од места како Беери, кибуц во јужен Израел, каде милитантите одеа од врата до врата и убиваа над 100 Израелци во нивните домови – укажуваат на спротивното. Што се однесува до 260-те посетители на фестивалот кои беа убиени, Марзук вели дека тоа било „случајност“. Тој рече дека младите кои танцувале можеби им изгледале како војници на одмор на напаѓачите.

Без оглед на своите политички ставови, повеќето луѓе ширум светот беа згрозени од сцените на масакрот во Израел. Муслиманите укажаа на „хадис“, зборовите на пророкот Мухамед дека борците не смеат да убиваат жени и деца, па дури и да сечат дрвја. Марзук признава дека некои цивили се убиени, но тврди дека тоа е „одговорност“ на Израел и вели дека тие „биле жртви пред нив“.

Втората работа е чувството дека голем дел од раководството на Хамас не знаело ништо за плановите за нападот. Марзук рече дека не бил информиран.

„ Не, не го знаевме времето на нападот“ – рече тој.

Тоа не е изненадување. Бидејќи е тешко да се влезе и излезе од Газа, Хамас претпочита да задржи некои од своите политички лидери во странство. Отсекогаш постоела тензија помеѓу внатре-групите и надвор од групите. Оние во Газа со презир гледаат на разгалените сонародници кои уживаат во хотелите со пет ѕвездички во Доха.

Таа тензија се зголеми само од 2017 година, кога Јахја Синвар беше избран за водач на групата во Газа. Заедно со Мухамед Деиф, воениот командант на Хамас, и неколку колеги од тврдокорните линии, од кои повеќето се исто така во Газа, тој ја консолидираше моќта во групата и го маргинализираше нејзиното иселенско крило.

Марзук, исто така, ги негираше медиумските извештаи дека Иран го дизајнирал или го помогнал планирањето на нападот.

„ Иран нема никаква врска со оваа ситуација“ – вели тој.

Трето, и најзначајно, е недостатокот на каква било визија. Како одговор на прашањето што сака да постигне Хамас, Марзук претстави список на израелски злодела: конфискација на земјиште, изградба на нелегални населби итн.

„ Ги затворија сите врати и предизвикаа да пропадне решението за две држави“ – рече тој.

Марзук тврди дека Хамас нема да ги егзекутира заложниците, ниту пак да ги ослободи израелските цивили. Сè уште е рано да се зборува за размена на затвореници. Но, тој смета дека Израелците едноставно треба да заминат и да се вратат во својата татковина.