Втор ден како Ковачевски, Османи и Маричиќ се кријат од јавноста после навредите и понижувањето кое дојде од Софија.

Бугарскиот претседател и бугарскиот премиер, што би се рекло целиот државен врв кај нашиот источен сосед го бугаризираше Илинденското востание, го престави како борба на Бугарите за слобода, како фаза до приклучување на Македонија кон Бугарија.

Ова е отворена негација на македонската историја и (не)скриен иредентизам. Ова е историскиот наратив од Бугарија кој сакаат да го наметнат во духот на добрососедството и кој е услов за нашиот евроинтегративен пат. Ова е показател дека уставните измени кои ги пропагира власта на Ковачевски не се единствен и последен услов, туку после ќе следат уште многу други, а евроинтегративниот пат кој го застапува Ковачевски е слепа улица.

Ковачевски и неговата Влада најмалку што треба да направи е да реагира на бугарските провокации за Илинден, освен ако не се согласиле на ваквите бугарски дефиниции за бугарски карактер на Илиденското востание. Не не изненадува веќе ништо од Ковачевски. Кога толку силно се залага за позициите на Бугарија, можно е и ова да го прифатил.

Овие нови пораки од Софија се потврда зошто не треба да се случат уставните измени под бугарски диктат без сериозни институционални гаранции на европските институции за перспективноста на прстапниот пат на Македонија и за долговековниот македонски јазик историја и идентитет.