На судењето на родителите на момчето-убиец од ОУ „Владислав Рибникар“ во Белград, зборуваа и родителите на Катарина Мартиновиќ, девојчето кое беше една од жртвите на масакрот. Тие, како и родителите на убиените Ана Божовиќ и Андрија Чикиќ пред нив, раскажаа низ што поминале на 3 мај, но и потоа, пишува „Блиц“.
„Кога ќе помислам на 3 мај, реченицата ‘Се ќе биде во ред’ е реченица што веќе не можам да ја кажам. Излегов од станот со средната ќерка тоа утро со токму таа реченица. Во чантата ставив шише вода и неколку бисквити кои Катарина ги направи претходната вечер. Мислев дека дефинитивно ќе и требаат“ вели Миљана, мајката на убиената Катарина.
Таа рече дека утрото отишла на училиште знаејќи дека има повредени, но не и „масакирани“.
„Мислев дека можеби некој „врачарски клан“ пукал или некој друг клан и дека заскитан куршум ја погодил Катарина“ рече таа.
„Сликата и ја испратив на мојата пријателка, докторката, за да ја препознае. Ми се јави и ме праша за бојата на очите и рече дека девојката што е во болница има сини очи. Реков дека не е таа и да ме извести дали има повеќе информации“ вели мајката на убиената Катарина.
Раскажа и дека на кобниот 3 мај не ја видела ќерка си бидејќи работела цела ноќ.
„Последно на што се сеќавам е силната прегратка што ни ја даде пред спиење“ рече таа и додаде дека кога излегувала од Тиршова, полицаецот и рекол дека има и жртви.
„Тогаш почнав да трчам кон училиштето. Имав нагон да го пробијам полицискиот кордон за да стигнам до моето дете, да видам што се случило со ќерка ми, но ме спречи тоа што имаше 30 полицајци. На сите би ни значело многу кога би знаеле што се случува внатре. Тие четири часа ни беа како цела вечност“, рече таа.
Како што додала, додека била пред училиштето го оставила телефонот да се полни во локалот до него, а кога влегла во 12:34 часот видела дека некој и се јавил во 12:12 часот.
„Веднаш заѕвонев, потоа ми се јави полицаец и ми рече да дојдам во полицијата. Одбив, реков дека не сакам да дојдам, но тој ми рече дека морам. Кога влегов на вториот кат, инспекторот што беше таму рече дека тоа што ќе ни го каже ќе биде најтешката работа што ќе ја направи. И таму ни кажа дека детето ни е убиено. Потоа се вративме пред училиштето за да ѝ кажеме на другата ќерка, која беше напред, што се случило“, рекла мајката на Катарина.
Како што вели, Катарина имала 12 години и 9 месеци кога ја убиле и со нетрпение го чекала 13. роденден.
„Не спиевме во нашата куќа по 3 мај. После тоа, кога отидов во станот да земам некои работи, испадна листот што го оставила Катарина. Мислев дека тоа е некаков знак. На парче хартија пишуваше: „Те сакам најмногу на светот, Ката“ и нацртала срце. Мојата Ката често оставаше пораки кои сега љубоморно ги чувам од сите“, вели мајката на девојчето.
Мајката на убиената Катарина изјави дека нејзината ќерка не се дружела со момчето убиец, а дека прво помислила дека нешто не е во ред со него кога на 28 април на Катарина и ги испратил задачите што ги работеле на училиште.
„Катарина ме замоли да и помогнам бидејќи не разбираше што пишува. Првиот знак дека нешто не е во ред со него беше неговиот неуреден ракопис“, изјавила мајката на девојчето.
Како што раскажала, она што го дознале од разговорот со другите деца е дека за време на роденденските прослави Коста не се дружел со никого и не разговарал.
„Или бил чисто зло или имал некаква дијагноза, а неговите родители знаеле дека има проблем и не сакале да кажат дека на нивниот син му е потребна помош“.
„Во четири ѕида барем да ни кажеа“, вели таа.
Тужбата за која денеска се одржуваше рочиштето е поднесена за надомест на нематеријална штета за претрпена душевна болка поради смрт на блиско лице, како и за претрпениот страв.
