Во јуни 2009 година, човек по име Питер Бергман беше пронајден мртов на плажа во Ирска.Слаб маж облечен во црно се качи на автобус за Слајго, мал крајбрежен град недалеку од ирската граница. Три дена подоцна, по викенд поминат сам, овој човек бил пронајден мртов.
Најраниот познат момент од патувањето на овој човек е во Дери, Северна Ирска, каде што се качил во попладневниот автобус кој патувал кон границата, до градот Слајго. Пристигнал во 18 часот и 28 минути, викнал такси за да го однесе до центарот на градот. Ова е приказна за човек кој успеал да го избрише своето минато, пред да биде пронајден мртов, објавена на „Vice.com“.
Тој пристигнал во градот во петокот вечерта, во екот на тамошната туристичка сезона. Така што во првиот хотел во кој влегол немало место. Имал подобра среќа во хотелот Слајго Сити, каде резервирал три ноќевања. Тој ја дал својата адреса како Ајнштетен 15, 4472, Виена, Австрија, што одговарало на неговиот германски акцент. Од хотелот не му побарале лични документи.
Следниот ден поминал без поголеми инциденти. Бергман отишол во поштата во 10:49 часот, купил осум поштенски марки и уште неколку налепници. Купил и некои работи низ градот, а потоа се враќал во хотелот каде што ручал и повремено излегувал на цигара. Цело време бил сам.
Во неделата, рано попладне, тој тргнал од хотелот кон единствената такси станица во градот. Побарал возач да го однесе на мирна плажа каде што може да плива. Го однел на островот Роуз Поинт, познат по импресивниот и прекрасен поглед. Местото е на 15 минути возење од градот. Кога излегол од автомобилот, изгледал задоволен од она што го видел. Но наместо да се избања, тој побарал од таксистот веднаш да го врати назад. Остатокот од неделата ја поминал во градот.
Околу 13 часот во понеделник, 15 јуни, Питер Бергман се одјавил од хотелот и го вратил клучот на рецепцијата. Излегол со неколку работи, имал виолетова чанта и нешто што личело на црн куфер. На автобуската постојка ги извади хартиите од џебот, прочитал што пишува и потоа ги искинал и ги фрлил во корпата за отпадоци. Со автобусот во кој се качил повторбно стигнал до Роуз Поинт. Подоцна било утврдено дека дури 16 луѓе го виделе Бергман на плажата. Не се ни обидел да се скрие. Напротив, се поздравувал со непознати луѓе кои ги среќавал, се сеќаваат дека бил свечено облечен.
Следното утро, еден локален човек џогирал со својот син на плажата околу шест часа. Тие први го пронашле телото на овој средовечен маж како безживотно лежи на плажата. Дури тогаш почнува вистинската мистерија за тоа кој е тој.
Новинарот на „Вајс“ Франциско Гарсија, 10 години по неговата смрт, отишол во мало гратче на границата меѓу Ирска и Северна Ирска, за да се обиде да дознае што повеќе и лично да ги посети локациите каде се преселил овој човек.
Телото на Питер Бергман било однесено во ладилник, облеката му била расфрлана на брегот. Џебовите биле празни, немал пари, паричник, немал документи. Утврдено е дека се удавил, но немало знаци на борба. Забите му биле во добра состојба, недостигале неколку пломби. Сепак, неговото тело привлече внимание поради исклучително лошата состојба.
Откриено е дека имал рак на простата во напредна фаза, а имал и неколку тумори на коските. Преживеал неколку срцеви удари, му недостасувал еден бубрег. И покрај сите овие дијагнози, токсиколошкиот извештај покажал дека во неговото тело немало лекови.
Откако неговото тело било медицински обработено, се покажало дека властите не можат да го поврзат со неговиот идентитет. Инспекторите сфатиле дека немаат никакви документи за идентификација, ниту други предмети, дури и ознаките од неговата облека биле исечени со ножици.
На адресата што ја приложил до хотелот, има зграда во Австрија, иако таму не е евидентиран Питер Бергман. Писмата што ги испраќал во поштата во Слајго никогаш не биле пронајдени.
Како што минувале деновите, мистеријата само се зголемувала, случајот станал нешто што локалната полиција никогаш не го сретнала. Последните денови на Питер Бергман се споени од фрагменти снимени на снимките од CCTV низ градот Слајго.
Човекот секој ден го напуштал хотелот со својата виолетова чанта. Кадата била полна кога заминувал и празна кога се враќал. Што направил во меѓувреме до денес не е познато. Изгледало како да ги фрла своите работи во различни корпи низ градот, па внимавал да не го фатат надзорните камери.
Човекот наречен „Питер Бергман“ не е идентификуван до ден-денес, за неговиот случај е снимен документарен филм „Последните денови на Питер Бергман“ од 2013 година, а тој е тема на многу мистериозни серии, како и теории за Интернет.
– Се чини дека има некоја цел во ова. Сè што правеше овој човек изгледаше како да е дизајнирано, од отстранување на ознаките од облеката до сè друго. Прашањето што мора да го поставиме е: зошто Слајго? Ако сакаше импресивно место за умирање, можеше да избере каде било на западниот брег на Ирска, па дури и Шкотска.
„Нешто го донесе овде, иако не можеме со сигурност да кажеме што точно“, рече Реј Молдеринг, третиот инспектор на Ирската гарда кој работи на случајот.
Детективот објаснил дека тие поминале многу часови и ноќи работејќи за да ги добијат овие информации. Имаат ДНК, облека и останки на мажот, но не и неговиот идентитет. Сега им останува само да чекаат.
Вообичаено, во случаи на исчезнати лица, ожалостените роднини излегуваат во јавност. Некој бара некого, во случајот со Питер Бергман нема никој, има само адвокати, минувачи кои го виделе и се сетиле на него, таксисти, хотелски работници.
Приказната на Питер Бергман изгледа неверојатно токму поради фактот што успеал да го сокрие својот идентитет. Во денешно време на дигитални отпечатоци од прсти, камери за надзор, кога се чини невозможно да се избега, се чини дека успеал. Неизбежно е неговиот крај да бил негов избор, да го режирал, да го избрал – од псевдонимот, до местото и времето на смртта. Можеби тоа го направил поради смртна болест, можеби е нешто сосема друго..
