Двете брани над градот Дарна во источна Либија, кои пукнаа и предизвикаа поплави со илјадници жртви, ги изградија југословенски компании. Браните изградени во 1970-тите веројатно се многу лошо одржувани, пишува Кликс.ба.
Исто така, локацијата на само еден километар над градот не била соодветна за ваков архитектонски зафат. Градот Дарна во минатото доживуваше чести поплави и затоа владата одлучи да изгради брани за да го заштити. Големите поплави го оштетија градот на устието во 1941, 1959 и 1968 година, а оние од 1950-тите беа најразорни.
The scene of the dam after the flood in Derna.#Libya #Flood #derna pic.twitter.com/dT6fAZmmZ6
— JournoTurk (@journoturk) September 11, 2023
Во шеесетите години на минатиот век беше создадена студија која предлагаше изградба на брани, чија имплементација започна многу брзо. Поплавите од 1986 година беа надминати со новите брани и водата не стигна до градот.
Горната брана имаше капацитет од 1,5 милиони кубни метри вода, додека втората имаше капацитет до 22 милиони кубни метри вода.
Поранешната југословенска, сега српска компанија Хидротехника-Хидроенергетика на својата веб-страница наведува дека меѓу 1973 и 1977 година изградила две брани и голем број објекти како тунели, пумпни станици и акумулации во регионот на Дарна.
Сè требаше да се искористи за наводнување и водоснабдување на градот и околните села, како и за спречување на поплави.
Заменик-градоначалникот на Дарна призна дека браните не се одржуваат од 2002 година. Гневот на јавноста беше поттикнат од тврдењата на социјалните мрежи дека средствата наменети за одржување на браната се пренасочени за други цели. Експертот за брани Мухамед Ахмад го критикуваше во либиските медиуми „безбедносниот хаос и бавноста на либиските власти“ во однос на безбедносните мерки.
Според експертите, најверојатното сценарио за пробивање на браната е постепеното уривање прво на горната, а потоа и на долната брана.
Екстремните врнежи од дожд и начинот на кој е изградена браната придонесоа за катастрофата. Либиските брани се направени од материјали достапни во регионот, односно глина и камења.
Според Драган Савиќ, експерт со кој разговараше Би-Би-Си, овој тип на насип не се прелева, но по насипот, за разлика од бетонските насипи, често пропаѓа.
