Да се буневме за името, како за елката, уште Македонија ќе се викаше државата.

Да се буневме за трошењето народни пари, како за елката, може и ќе имавме елка.
Ни скроија нов буџет во кој образование и животна средина скоро и да ги нема;
уште дебело си наплаќаат за патни трошоци за 118 пратеници;

го продаваат Чебрен на Грците за после тие да ни продаваат 3 пати повисока струја;
Бехтел и енка не’ олеснија за 2 милијарди и успат ни уништуваат културно богатство;
Охридско нема филтри за канализацијата;
Вардар е полн со пластика;
Евн ни наплаќа пристап до струја;
На плодните почви ни садат загадувачки сончеви панели (ќе ги јадеме кај и да е);
Маркетите не’ крадат и трујат едновремено;
Воздух немаме за дишење по градовите;
Болните од рак ги лечат со инфузија;

Болните деца со смс…
Ама нам лампиони ни фалат?
Дали навистина со лампионите мислите дека ќе може да заборавите што ни се случува и колку самите сме одговорни за тоа?
Ќе може, до следната сметка за струја.
Или уште полошата верзија – да го има барем тоа, па празници се, да се радуваат децата. Истите деца кои немаат воздух за дишење, болници за лекување и книги за учење!
Кој се задоволува со трошки и без нив ќе остане!
Инфо за аполитични: елката (како и животот) е политичко прашање!
Пс. А најјаки од сите се ботовите кои се фалат со крадоначалници кои им бетонизираат маала, не им собираат ѓубре, си местат тендери, ама битно, украсиле.