Авионот на компанијата „Маратон Ерлајнс“, која врши сообраќај за „Ер Србија“, при полетувањето од аеродромот „Никола Тесла“ удрил во инфраструктурата, најверојатно инструментацијата која служи за слетување на авионот во спротивна насока од пистата, објасни за „Н1“ Петар Војиновиќ од „Танго сикс“ – воздухопловниот портал на Србија.
Авионот потоа летал над Белград еден час, пред итно да слета на белградскиот аеродром.
„Со сигурност знаеме дека 60 минути летал над предградијата на Белград. Тоа е со цел да се искористи што повеќе гориво“, објасни Војиновиќ за „Н1“.
Рече дека делот од антената што го удрил се заглавил во левиот корен на крилото, но дека леталото било целосно контролирано освен еден детал – а тоа е дека клапите на авионот откажале.
„Авионот слета само малку побрзо“, нагласува Војиновиќ.
Evo kako je izgledao E-195 reg. OY-GDC kompanije Marathon airlines koji leti za ErSrbiju večeras posle prinudnog sletanja na BEG.😕 pic.twitter.com/crLJURHeDa
— Peđa Vučetić (@Pedjijatar) February 18, 2024
При слетувањето, авионот прелетал покрај контролната кула на мала висина од околу 120 метри, така што контролата визуелно потврдила дека тркалата се извлечени. Уредникот на порталот „Танго Сикс“ објаснува дека и ова е дел од вообичаената процедура бидејќи дошло до удар.
„Веднаш почувствувале дека удриле во нешто. Имале индикација дека тркалата се извлечени, но тоа морала да го потврди кулата“, додава Војиновиќ.
Екипажот знаел дека удриле во нешто, но не колкава е целата штета, па по принудното слетување станало јасно дека тече гориво, вели соговорникот. Но, таму веќе ги чекала пожарникарско-спасувачка единица која штом видела дека тече гориво почнала да го полева авионот со пена за да спречи пожар.
Според неофицијални информации, до инцидентот дошло бидејќи леталото полетало од погрешен дел од пистата, иако контролата на летање утврдила поинаква позиција.
„Она што се случи е дека требаше да има редовно полетување, временските услови беа повеќе од добри.
„За време на полетувањето, авионот излетал од пистата неколку стотини метри и дури откако се одвоил од земјата удрил во некоја конструкција, што најверојатно е инструментацијата која служи за слетување на авионот во спротивна насока од пистата“, вели Војиновиќ.
Според неговите информации, контролата на летање му дала дозвола на екипажот да полета од соодветна позиција, но од необјасниви причини авионот се нашол на пократка позиција отколку што требало.
Контролата на летање го забележала тоа и го прашала екипажот дали се сигурни дека можат да полетаат оттаму или да се вратат на претходно определениот дел.
„Контролорот на летање забележал дека авионот дошол на раскрсницата Д5 наместо на Д6, која има многу помалку мерачи за полетување. Тој го повикал екипажот и прашал „дали сте свесни дека сте влегле во Д5“ и им рекол да ја прекалкулираат изведбата или да се вратат. Екипажот рекол дека сè уште може да полета со Д5. Не е јасно зошто го смениле ставот. За овој авион им требаат околу 1.430 метри за да полета под различни услови, а најверојатно имале околу 1.200 метри“, вели Војиновиќ.
Тој посочува дека во целиот инцидент „барем еден дел од безбедносниот синџир бил правилно направен“, а тоа, според него, е контролата на летање.
Тој забележува дека на крајот секогаш е одговорноста на екипажот на летот, бидејќи тие ги знаат перформансите во однос на бројот на патници, тежината на авионот и должината на пистата.
„Не можеме да знаеме што се случило во нивниот процес на размислување. Таму, пак, одговорноста е исклучиво на пилотот“, заклучува соговорникот за „Н1“.
