„Добив повик од Амра велејќи: Гаро, помош Гаро, помош, водата е до плафон“, раскажува пожарникарот Един Дрежњак, кој интервенираше во Јабланица и учествуваше во спасувањето на имамот Семиро Јахиќ и неговото семејство.

Го зедовме гумениот брод на раменици и го носевме четири километри по пругата“, изјави тој за ТРТ Балкан. „Водата дојде до покривот. Не видов никого, ме фати паника. Не знаев дали се живи“, додал тој.

Тој рече дека ситуацијата е исклучително тешка бидејќи водата повеќе не била само вода, туку мешавина од кал, дрвја и отпад.

„Таму беше невозможно да се плива, едвај се пробивавме со чамец“.

„И се јавив на мајка ми и и велам – мамо, треба да искочиме за 10 минути, нема помош за нас“, раскажува Амра Јахиќ, која скокнала од куќата и пливала со својот четиригодишен син.

„Во тој момент, претпоставувам дека го испратил милиот Бог, се појави тој компресор кој се уште се гледа на покривот на џамијата“, додаде нејзиниот сопруг Семир.

Амра го ставила синот на компресорот, но момчето паднало во вода. „Со едната рака го држев детето, а со другата компресорот“, раскажа таа.

„Размислував, ако го изгубам моето дете, за мене живот нема. Не можам да гледам како го губам своето дете“, рече таа.

„Сите се обидовме да го извлечеме детето. Не само јас, сите ние“, додаде Амра.

Тие биле спасени околу 6:15 часот.

„Тогаш членовите на планинската спасувачка служба не евакуираа на безбедна површина“, се сеќава Семир.